ap_users
3.184
bewerkingen
Wijzigingen
k
→Voor en tijdens WOII
Al rond 1900 bestonden er veel spoorlijnen van en naar Berlijn, maar een echt gemeenschappelijk hoofdstation was er niet. De meeste lijnen eindigden op een kopstation, zoals Anhalter Bahnhof of Görlitzer Bahnhof, waarbij de meeste stations werden vernoemd naar de richting waar de spoorlijn heenging. Later werd besloten deze stations met elkaar te verbinden. Zo ontstond bijvoorbeeld de Berliner Ringbahn, een ringspoorlijn rond het oudere Berlijn, waar nu de lijnen [[S41 (Berlin)|S41]] en [[S42 (Berlin)|S42]] rondjes over rijden. De Stadtbahn is een lijn die dwars door de stad liep in oost-westrichting. Deze lijnen waren en zijn de basis voor het S-Bahnnetwerk dat zo ontstond.
In 1933 kwam Hitler aan de macht. Berlijn moest een grootse hoofdstad worden van het Derde Rijk, waarvoor onder andere allerlei groteske spoor-ideeën werden bedacht. Sommige ideeën haalden het niet, zoals dat van een enorm luxe trein die over een spoorwijdte van 3 meter zou rijden inclusief restaurant en slaapkamers, maar wel werd er in 1934 begonnen aan de Nord-Südtunnel. Deze loopt van het Anhalter Bahnhof midden onder de binnenstad naar de noordkant van de ring bij Gesundbrunnen. De lijn werd in delen voltooid tussen 1936 en 1939. Station ''Unter den Linden'' werd in de lengterichting onder de gelijknamige boulevard gebouwd waarvoor aan beide kanten zeer krappe bogen werden gebouwd met een straal van slechts 150 meter. De maximumsnelheid bedraagt er dan ook maar 40 km/h.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bliezen Russische troepen echter een deel van de tunnel onder het Landwehrkanal op. Dit had als gevolg dat de S-Bahntunnel onder water liep en via deze tunnel ook delen van het metronet.
== De S-Bahn tijdens de verdeelde stad ==
