Catalogustrein

Uit OV in Nederland Wiki
Versie door Bee (overleg | bijdragen) op 5 mrt 2013 om 21:03
Ga naar: navigatie, zoeken

Een catalogustrein is een trein die een vervoerder direct kan bestellen bij een fabrikant. De treinen kunnen tot op zekere hoogte naar de wensen van de vervoerder worden aangepast. Het concept is bij treinen redelijk recent en een gevolg van de liberalisering van het spoorvervoer. Vervoerders hebben geen tijd meer om een eigen trein te ontwerpen en bestellen in plaats daarvan een model dat relatief snel te leveren is. De bekendste voorbeelden in Nederland zijn de Alstom Coradia LINT en de Stadler GTW.

Opties

  • Vloerhoogte: De meeste modellen zijn te leveren met een lage instap of een hoge instap. Door de Europese richtlijnen op perronhoogtes kunnen deze vloerhoogtes gestandaardiseerd worden.
  • Toilet: Een toilet is bij veel treinen optioneel
  • Comfort: Er is vaak een flinke waaier aan comfortopties mogelijk.
  • Reisinformatie: Er zijn verschillende reisinformatiesystemen waaruit gekozen kan worden
  • Aandrijving: Meestal een keuze uit diesel of elektrisch
  • Extra's: Er zijn vaak extra mogelijkheden, zoals kaartautomaten, een servicebalie of draadloos internet
  • Kleurstelling: Zowel exterieur als interieur.

Financiering

Er zijn meerdere manieren om nieuwe treinen te financieren:

  • Via een leasemaatschappij: Een vervoerder geeft aan bepaalde treinen te willen leasen, de leasemaatschappij bestelt de treinen en gaat een leasecontract aan. Op deze manier kan de vervoerder eenvoudig van de treinen af na afloop van de concessieperiode.
  • Eigen financiering: De trein zal eigendom blijven van de vervoerder.
  • Overheidspool: Een regionale overheid heeft een bedrijf dat het treinmaterieel ter beschikking stelt aan de vervoerder.
  • Doorverkoop: De vervoerder koopt het materieel en verkoopt dit door aan de regionale overheid.

Voorbeelden van catalogustreinen

  • Alstom Coradia Lint
  • Bombardier Talent 2
  • Siemens Desiro
  • Stadler Flirt, Stadler GTW, Stadler KISS