Wijzigingen

De meeste tegenwoordige S-Bahnlijnen rijden over spoorlijnen die vroeger in het verleden door private spoorwegondernemingen zijn aangelegd. Een voorbeeld is lijn S1 in Hamburg, die tussen station Altona en Wedel over de vroegere ''Hamburg-Altonaer Stadt- und Vorortbahn'' loopt. Later zijn dit soort voorstadsspoorwegen samengevoegd tot een S-bahnnetwerk. In Berlijn en Hamburg gebeurde dit al in de jaren '30 1930 met de ontwikkeling van de vorige eeuw, toen ook het naam en logo en de naam zijn bedacht. Dit zijn ook de enige S-Bahnnetten die gebruik maken van een derde rail en nagenoeg volledig conflictvrij zijn aangelegd. Er zijn slechts een paar enkele spoorwegovergangen en enkelsporige trajecten, de rest is volledig als een metro-achtig systeem aangelegd.<br>De overige S-Bahnnetten zijn vanaf de jaren '60 aangelegd. Het net van het Ruhrgebiet bijvoorbeeld. Een verschil van dat net ten opzichte van de oudere Hamburgse en Berlijnse, is dat hier de S-Bahntreinen stroom afnemen van de bovenleiding en . Zij kennen meestal wel eigen sporen hebben, maar ook grote delen samen met de gewone treinen op gaan. Een voorbeeld hiervan is het traject van lijn S8 tussen [[Neuss Hbf|Neuss]] en [[Mönchengladbach Hbf|Mönchengladbach]].

Tegenwoordig zijn alle De Duitse S-Bahnbedrijven zijn dochterondernemingen van de Deutsche Bahn. De treinen zijn ook in eigendom van de DB en hebben net als de gewone andere stop- en sneltreinen een rode kleurstelling (behalve Berlijn waar een okergele band rond de ramen loopt aangezien deze kleurstelling er al vanaf het begin wordt gebruikt).<br>Een uitzonderingsgeval uitzondering hierop is de S-Bahn van Bremen, die door de maatschappij NordWestBahn wordt uitgebaat. Om die reden heeft dat net ook niet het echte een afwijkend S-Bahnlogo, hebben de treinen de eigen kleurstelling van de NWB en heet het officieel Regio-S-Bahn.